مطالعه رابطه سازگاری تحصیلی و سلامت روانی دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران

پژوهش حاضر به منظور مطالعه رابطه سازگاری تحصیلی وسلامت روانی دانشجویان انجام شده است.جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران در سال تحصیلی 90-89 می باشد ونمونه متشکل از 300 آزمودنی است. برای اجرا از آزمون سازگاری تحصیلی هنری بارو(1949) وپرسشنامه سلامت عمومی، گلدبرگ (1978) استفاده گردیده است.در این پژوهش رابطه خرده مقیاس های سازگاری تحصیلی (سازگاری با دوره تحصیلی، رسائی هدفها ، کارائی فردی ، مهارتها وتمرین های مطالعه ، بهداشت روانی ومناسبات با افراد دانشکده هاو هم دوره ای ها) وسلامت روانی دانشجویان بررسی شد.به علاوه رابطه چند مشخصه جمعیت شناسی(جنس ، وضعیت تاهل ، وضعیت بومی بودن ، رشته تحصیلی ، مقطع تحصیلی ) نیز با میزان ساز گاری تحصیلی دانشجویان بررسی گردیده.جهت تجزیه وتحلیل داده ها ازروشهای آمار توصیفی با استفاده از مشخصه های آماری نظیر فراوانی، درصد فراوانی، میانگین،انحراف معیار،وروشهای آمار استنباطی، همبستگی پیرسون، آزمون tمستقل برای گروهای مستقل، آزمون آنالیز واریانس دوسویه برای بررسی تفاوت سازگاری وسلامت روانی دانشکده های مختلف استفاده گردید.یافته های این پژوهش نشان داد که مقدار همبستگی بین بعد سازگاری با دوره تحصیلی و سلامت روانی دانشجویان رابطه معکوس وجود داردو با اندازه اثر در حد زیاد، معنا دار است. رابطه بین بعد کامل بودن هدفها و سلامت روانی دانشجویان ،با احتمال 99 درصد با اندازه اثر درحد زیاد حمایت لازم را دریافت کرد. در تبیین این یافته پژوهشی می توان گفت که هر چه هدف های دانشجویان کامل و روشن باشد از سلامت روانی بالایی برخوردار می شوند بین بعد کارآیی فردی با سلامت روانی دانشجویان رابطه مثبت با اندازه اثر در حد متوسط و با احتمال 99 درصد معنادار گزارش شد. تحقیق مبنی بر ارتباط بین بعد مهارت ها و تمرین های مطالعه و سلامت روانی دانشجویان در سطح %1 با اندازه اثر در حد کم تائید شد. نتایج حاکی است که بین متغیر مناسبات فردی و سلامت روانی رابطه مثبت و معناداری با اندازه اثر کم وجود دارد. نتایج همبستگی کانونی که به بررسی روابط بین عامل های شش گانه سازگاری با مولفه های سلامت روانی دانشجویان می پردازد با احتمال 99 درصد حمایت لازم را دریافت می کند. و در نهایت در تحقیق که بررسی تفاوت های احتمالی در بین مولفه های سازگاری تحصیلی و سلامت روان پسران و دختران گروه های مختلف آموزشی پرداخته است نتایج حاکی است که کلیه مولفه های سازگاری تحصیلی و سلامت روان بین دو جنس در گروه های مختلف و در سطح 05/0 معنادار نشان نمی دهد.